Stałe balanse bieli
Balanse bieli odpowiadające stałym temperaturom barwowym światła [K] – temperaturowe balanse bieli.
Można powiedzieć, że jest to pewne uproszczenie, bo czy każdy musi wiedzieć, że żarówka (halogenowa) ma 3200 K, a w miejscu ocienionym w słoneczny dzień przy niebieskim niebie jest 7000 K? To taka jakby „ludzka” albo „oswojona” z codziennością odmiana trybu K. Nawet jeśli nie trafimy na 100%, resztę da się skorygować z formatu JPG, choć i tak lepiej robić to z obrazów zapisanych w formacie RAW.
Balanse bieli odpowiadające stałym temperaturom barwowym światła [K] — temperaturowe balanse bieli.
Kiedy stosować?
Cechą wspólną przedstawionych w tabeli balansów bieli jest fotografowanie przy dominującym stabilnym świetle o widmie ciągłym. Radzę unikać mieszania dużych różnic temperatury barwowej, szczególnie przy zdjęciach z lampą błyskową. Wtedy lepiej zastosować AWB, albo inne metody pracy światłem, które stanowią temat na osobny artykuł. Stosowanie poszczególnych trybów jest intuicyjnie proste. Odczytujemy symbol i ustawiamy pasujący piktogram.
Światło fluorescencyjne
Uważny czytelnik na pewno zauważył brak w tabeli z typowymi balansami bieli symbolu światła fluorescencyjnego, czyli mówiąc językiem prostym świetlówki.
Dlaczego tak się stało? Światło świetlówki ma rzeczywiście mierzalną temperaturę barwową, ale nie tylko. Z racji nieciągłego widma należy dodatkowo korygować braki kolorów. Dlatego ten rodzaj balansu bieli umieściłem osobno. W fotografii analogowej korekta tego światła składa się z filtra konwersyjnego, przekształcającego temperaturę barwową (odpowiednikiem w aparatach cyfrowych jest tryb K) oraz filtra lub filtrów korekcyjnych (odpowiednikiem w aparatach cyfrowych jest korekta balansu bieli), usuwających brzydką dominantę, na przykład zieloną lub purpurową, spowodowaną brakiem niektórych kolorów w widmie. Do fotografii analogowej powstały specjalne filtry kompensacyjne, łączące konwersję i korekcję kolorów. Jak widać, światło fluorescencyjne to rodzaj balansu bieli typu „dwa w jednym”, obejmującego konwersję i korekcję światła.
Ręczna korekta balansu bieli. Oś pozioma układu współrzędnych to wrażeniowa zmiana temperatury barwowej, co 5 miredów na jedną kratkę. Oś pionowa to tzw. tinta czyli korekta balansu między zielonym i purpurą G-M.
Kiedy stosować?
Przyznam szczerze, że światło fluorescencyjne to w moim odczuciu najmniej przekonujący balans bieli. Wynika to z mnogości różnorodnych świetlówek i zbyt małej bazy danych w aparacie. Tu Canon EOS 50D nie ma czym się pochwalić – tylko jedna nastawa. Zdecydowanie więcej do zaoferowania ma Nikon D300 lub Pentax K20D. Jeśli trafimy z dopasowaniem świetlówkowego balansu bieli, to aktualne pozostają uwzględnione poprzednio kryteria, zatem stabilność i jednorodność oświetlenia.